Ostatni Kongres Kultury Regionów był wyjątkowy. Nie tylko dlatego, że nie mogliśmy się spotkać fizycznie, bo rozdzieliła nas epidemia. Był niezwykły z uwagi na fakt, że udało się zgromadzić wspaniałe, błyskotliwe grono panelistów. Wśród nich znalazł się również prof. Wojciech Burszta. Kiedy rozmawiałam z Nim o udziale w naszym kongresie powiedział, że zaproponowany do dyskusji temat jest dla niego osobiście bardzo ważny, zwłaszcza na obecnym etapie życia, kiedy zmaga się z chorobą. A tematem tym była KRUCHOŚĆ…
Pan Profesor wniósł do dyskusji wiele ciekawych wątków i spostrzeżeń. Mówił o nowym kosmopolityzmie, który jest w istocie dialogiem z innymi kulturami, odmiennymi wizjami świata i ludzkiego w nim funkcjonowania. Taki dialog nie oznacza rezygnacji z własnego dziedzictwa, nie oznacza podporządkowania się innym, ale też od innych takiego podporządkowania nie wymaga. Jest miejscem spotkania, poszukiwaniem tego, co wspólne. Taki dialog, według prof. Wojciecha Burszty, uczy nas, że to pole porozumienia jest w istocie szersze, niż nam się wydawało. Ten dialog, który według Profesora zawsze wzbogaca, cały czas się toczy. Niestety, od 5 lutego toczy się już bez Jego udziału. Nie będzie już walczył o jak najszerszy kontekst, o odważną konfrontację tradycji ze współczesnością. Ale pozostają Jego studenci, doktoranci, słuchacze Jego wykładów w Polsce i na wielu znakomitych uczelniach europejskich. Pozostają też liczne publikacje, z których będziemy czerpać i z których tezami, z braku Osoby, będziemy dyskutować.
Na zakończenie panelu „KRUCHOŚĆ – jasne myśli w ciemnych czasach” wszyscy paneliści dzielili się swoimi jasnymi myślami. Pan Profesor Wojciech Burszta zacytował wiersz Tadeusza Różewicza.
Pan Profesor wniósł do dyskusji wiele ciekawych wątków i spostrzeżeń. Mówił o nowym kosmopolityzmie, który jest w istocie dialogiem z innymi kulturami, odmiennymi wizjami świata i ludzkiego w nim funkcjonowania. Taki dialog nie oznacza rezygnacji z własnego dziedzictwa, nie oznacza podporządkowania się innym, ale też od innych takiego podporządkowania nie wymaga. Jest miejscem spotkania, poszukiwaniem tego, co wspólne. Taki dialog, według prof. Wojciecha Burszty, uczy nas, że to pole porozumienia jest w istocie szersze, niż nam się wydawało. Ten dialog, który według Profesora zawsze wzbogaca, cały czas się toczy. Niestety, od 5 lutego toczy się już bez Jego udziału. Nie będzie już walczył o jak najszerszy kontekst, o odważną konfrontację tradycji ze współczesnością. Ale pozostają Jego studenci, doktoranci, słuchacze Jego wykładów w Polsce i na wielu znakomitych uczelniach europejskich. Pozostają też liczne publikacje, z których będziemy czerpać i z których tezami, z braku Osoby, będziemy dyskutować.
Na zakończenie panelu „KRUCHOŚĆ – jasne myśli w ciemnych czasach” wszyscy paneliści dzielili się swoimi jasnymi myślami. Pan Profesor Wojciech Burszta zacytował wiersz Tadeusza Różewicza.
Kruche jest nasze życie
kruche miłości
słowa
wiersze
kruszeją góry
opoka
zamienia się
w piasek
tylko kruche ciasteczko
firmy nadzieja
nadaje sens
życiu pewnej
kobiety
kruche miłości
słowa
wiersze
kruszeją góry
opoka
zamienia się
w piasek
tylko kruche ciasteczko
firmy nadzieja
nadaje sens
życiu pewnej
kobiety
Takie memento… Panie Profesorze, do zobaczenia!
Małgorzata Broda
koordynator programowy
Kongresu Kultury Regionów
dyrektor Instytutu DNLK
MCK SOKÓŁ
koordynator programowy
Kongresu Kultury Regionów
dyrektor Instytutu DNLK
MCK SOKÓŁ
fot. archiwum rodzinne
